Apotheekgroep Breda is ontstaan om sterker te staan in de toekomst, vanuit zorgen over de toegenomen financiële druk door onder meer het preferentiebeleid van zorgverzekeraars. Als zelfstandig apotheker wordt het daardoor steeds lastiger om financieel gezond te blijven. Ook maakt het dat ‘de pillen’ zó centraal staan, dat het farmaceutisch advies – wat eigenlijk ons vak is – op de achtergrond dreigt te raken. Toen ik in 2010 twee jaar mijn eigen apotheek in Breda had, besloot ik daarom in gesprek te gaan met collega-apothekers in de buurt, over mogelijke – al dan niet particuliere – ketenvorming.
Steeds weer de blik vooruit
Het bleek dat we elkaars zorgen over de toekomst deelden. Zodoende vormden we in 2011 met zes apotheken een nieuwe moederholding waar we de apotheken onder hingen. Door samen te werken binnen één bedrijf konden we bijvoorbeeld de teams beter verdelen, de administratie en logistieke activiteiten centraliseren, het personeelsbeleid goed neerzetten, de financiële taken bundelen en de externe communicatie gericht oppakken.
Door allerlei omstandigheden, waaronder pensioneringen, bleven vorig jaar Erik van Pomeren en ik als aandeelhouders over. Nog steeds met de blik vooruit, maar ook met het gevoel dat we ons in toenemende mate op de uitdagingen moeten richten die de markt ons bood. Dat is momenteel vooral de wisselende beschikbaarheid en vergoeding van medicatie en alles wat daarmee samenhangt. We geloofden en geloven tegelijk nog steeds heilig in het voortbestaan van openbare farmacie in de wijk, in nauwe samenwerking met de huisarts. Innovatief blijven speelt daar ook een belangrijke rol in, dat aspect vind ik het leuke aan ondernemen.
Verrassend aanbod
Toen was er ineens een overnamevoorstel, uit het niets. Branchegenoot Medsen nodigde ons uit op hun hoofdkantoor in Breda voor een overleg, maar dat mondde uit in een voorstel. Erik en ik moesten het even laten bezinken; we hebben het er een hele maand niet over gehad. Ons pensioen was immers nog lang niet in zicht, we hadden een sterke positie in Breda, hadden de schulden van de overnames afbetaald en konden dus sterk de toekomst in.
Tegelijk schuilde er een onzekerheid in die toekomst: de continu veranderende afspraken met de zorgverzekeraars konden eindelijk de goede kant op gaan, maar ook verder verslechteren. Met alle gevolgen van dien. We hadden 11 jaar keihard gewerkt om de Apotheekgroep te brengen tot wat het was: een sterk apotheekbedrijf met 110 werknemers. Dat bedrijf en haar werknemers wilden we graag zo goed mogelijk de onzekere toekomst in loodsen. Een verkoop aan een grotere, krachtigere partij dan wijzelf zou meer zekerheid aan die toekomst kunnen geven. Daarom besloten we Van Oers te benaderen.
Eind van een tijdperk
Vanwege de structuur van ons bedrijf hadden we wel eens eerder met de overname-riemen geroeid, maar een groot bedrijf in z’n geheel verkopen is toch echt heel wat anders. Van Oers was al tien jaar onze accountant en we wisten dat zij ons ook hiermee konden helpen. Daarom hebben we het bod bij Van Oers voorgelegd, wat zij direct beoordeelden als reëel. Vervolgens heeft het corporate finance-team geholpen om te komen tot een intentieovereenkomst, waarna in augustus het due diligence-traject begon.
We waren er door Van Oers op voorbereid dat dit pittig zou worden, en inderdaad, dat bleek geen leugen. Wat hierbij ook meespeelde was dat alles in het geheim gedaan moest worden, waardoor ik vaak en met steeds weer een ander excuus de apotheek uit moest. Voor mijn vrouw was dit net zo goed een lastige tijd, omdat zij apotheker is binnen de groep. Over de verkoop had zij gemengde gevoelens: ze zag wel hoe het werk mij steeds meer energie kostte, maar het voelde tegelijk als het einde van een tijdperk.
Onmisbare steun bij de onderhandeling
Na het boekenonderzoek begonnen de onderhandelingen. Onze belangrijkste eisen: een rechtvaardige beloning voor ons werk en geen earn-out. We waren overal bij en mochten en moesten ons uiteraard overal mee bemoeien. Maar de adviseur van Van Oers zei op bepaalde cruciale momenten nadrukkelijk tegen ons dat we ons er beter niet in konden mengen om tot het beste resultaat te komen. Ik werk al jaren met Van Oers samen en in de aanloop naar de verkoop nóg intensiever, dus ik had er het volle vertrouwen in. We kunnen zelf ook wel rekenen, maar het koppelen van bevindingen uit het boekenonderzoek aan een bepaalde waarde is toch echt een heel ander vakgebied. Dus hadden we Van Oers echt nodig om de beste deal te sluiten.
Betrokken bij integratie
De uitkomst van die onderhandelingen was naar volle tevredenheid. Maar toch had ik een knoop in mijn maag toen het rond was. We moesten het nu immers aan onze mensen gaan vertellen. We hebben kort na het tekenen van de overeenkomst iedereen bij elkaar geroepen. Eén dag van tevoren. Dat is natuurlijk een signaal dat er iets aan de hand is. Dat bleek ook uit de opkomst; bij geen enkele borrel die we in die 11 jaar hebben gehad hebben we ooit zo’n grote opkomst gehad. Al die jaren heb ik de speeches gedaan, maar deze keer wilde Erik het verhaal doen. Dit was opvallend en gaf daardoor de boodschap extra lading. Dat was goed.
De vertrouwde gezichten weg; dat hakte er bij ons team wel in. Onder meer daarom ben ik de komende tijd nog veel te vinden in de apotheken, om mee te helpen om de integratie zo soepel mogelijk te laten verlopen. Het blijven toch ‘mijn mensen’. Daarna zal ik meer op de achtergrond verbonden blijven, bijvoorbeeld bij het opstellen van een businessplan voor de instellingsapotheek FarmaZorg. Zodra dat afgerond is, neem ik wat rust om terug te kijken op deze hectische tijd, waar Van Oers ons fantastisch doorheen geloodst heeft!
