Eigenlijk begint dit verhaal bij mijn vader. Hij startte in de jaren ‘80 een eigen bedrijf in deuren met elektrische aandrijving. Als jochie was ik al gauw in die werkplaats achter ons huis te vinden. Op mijn 14e stond ik er uit school met printplaatjes te pielen voor een zakcentje. Na een technische opleiding ging ik officieel aan de slag als installateur. Vier jaar later, op mijn 24e, begon ik voor mezelf met RDA. Ik huurde een steeds groter deel van de bedrijfshallen bij mijn ouders, om daar voor klanten de ontwikkeling en assemblage van deuraandrijvingsmotoren te doen.
Marktleider in de Benelux
Vanaf het begin groeiden we zo hard. Het was eigenlijk niet bij te benen. Na twintig jaar zijn we dé groothandel in de Benelux voor elektrische deuraandrijvingen. Eigenlijk bieden we installateurs en deurproducenten alles wat zij voor hun klanten nodig hebben, zowel kennis als materiaal. We staan internationaal bekend om het maatwerk van onze eigen ingenieurs, ook in Scandinavië. Daar ben ik ontzettend trots op. Maar zo’n vijf jaar geleden werd het me te veel. Ik maakte zulke lange dagen en kon niet loskomen van mijn werk. Daarom besloot ik RDA te verkopen.
Verandering is nodig
Er waren twee serieuze kopers met wie ik ver ben gekomen. Het zat me alleen niet helemaal lekker. Ik was er nog niet klaar voor, wilde niet 6 maanden na de deal al vertrekken, zoals de eis van de koper was. Na gesprekken met mijn vader, goede vrienden en collega-ondernemers heb ik het besluit genomen: ik verkoop niet maar ga het helemaal anders doen. Sindsdien vorm ik samen met Operations Manager Hans en Manager Bedrijfsvoering Anuszka een MT, zodat we taken kunnen verdelen.
Pittige lunch
Kort daarna belde Gijs Hoefnagels me op, directeur van Hoefnagels Fire Safety. Dat we eigenlijk eens kennis moesten maken, omdat onze bedrijven zoveel zaken deden. We haalden de persoonlijke banden wat aan en na enkele overleggen over een uitbreiding van de samenwerking, kwam onverwachts de grote vraag op tafel: “Kunnen wij niet participeren in RDA?”
De vervelende ervaring met het vorige overnametraject zat nog vers in mijn geheugen. Maar ik zag gelijk de potentie. Hoefnagels is een stabiel familiebedrijf, dat een paar jaar terug op een vergelijkbaar punt zat als RDA nu en dus veel ervaring heeft met sterke groei. Tegelijk liep Hoefnagels in de ontwikkeling van elektronica erg achter, daar kon RDA echt een verschil maken.
Verantwoordelijkheid delen
Het was uiteindelijk om persoonlijke redenen dat ik erop in ging. Ik liep tegen mijn plafond. Ondanks het goede MT bleef ik de eigenaar die de knopen moest doorhakken. Als ik met Hoefnagels zou samenwerken, had ik ineens twee andere ondernemers om me heen als inhoudelijk sparringpartners. Geboren en getogen Tilburgers van mijn leeftijd bovendien met wie we al lang fijn samenwerken. Dus ik besloot de stap te zetten.
Op zoek naar de juiste adviseur
Dit keer wilde ik echt Van Oers erbij hebben. Want ik heb daar in navolging van mijn vader al jaren een vast contactpersoon voor onze boekhouding. Ik ken Van Oers dus al sinds ik klein ben. Ik vroeg hem wie binnen het team het beste bij me zou passen. En zo was mijn eerste afspraak met team Corporate Finance een feit.
De eerste indruk was direct goed. Joost en Isabelle waren goed thuis in de materie, dat merkte ik gelijk. En ze wisten hun kennis begrijpelijk aan mij over te brengen. Samen zijn ze de contacten aangegaan met Hoefnagels en hun adviseur. Maar ik mocht wel duidelijk maken wat ik wilde en er was ruimte voor evaluatie. Het klinkt logisch, maar in het eerdere traject was dit wel anders. Daar lieten de stropdassen me wachten, om vervolgens gehaast binnen te denderen en de boel af te werken. Nu voelde ik me gezien en gehoord.
Spannende tijd
Van tevoren kreeg ik precies uitgelegd hoe het traject zou verlopen. Met de waarschuwing erbij dat het heel druk zou worden. En dat klopte. Want dit kwam bovenop de hectische dagelijkse werkzaamheden en ik kon het mijn collega’s niet vertellen. Daarbij vond ik het juridische deel met de advocaat zenuwslopend. Alle doemscenario’s trokken aan me voorbij toen ik de vrijwaringen moest geven. Ik ben tussentijds ook een week op vakantie geweest, om even op adem te komen. Daar had Van Oers alle begrip voor.
Alle wensen ingewilligd
Maar uiteindelijk kijk ik heel positief terug op dit traject. Ik heb een minderheidsbelang, zoals ik wilde. Tegelijk heb ik bij grote beslissingen vetorecht. Daarbij is er een goede managementovereenkomst en zijn de panden mijn eigendom. Aanvankelijk voelde het een beetje alsof ik mijn kindje verkocht. Maar omdat de onderhandelingen zo soepel zijn gelopen, sta ik er nu anders in. Ik heb veel meer rust en het besef daalt in dat ik mijn toekomst en die van het bedrijf heb veiliggesteld. Mijn pensioen is ineens geregeld, terwijl ik daar eerder nooit aan toekwam. Aan dat idee moet ik nog even wennen.
Vruchtbare samenwerking met feestelijke bekroning
Na afloop zijn we samen uit eten gegaan, met mijn vrouw erbij. Zij is trouwens ontzettend blij dat ik nu ongeveer kantooruren draai. Tot een paar jaar geleden werkte ze ook in het bedrijf dus ze zag van dichtbij hoe druk ik was. En het mooie is: doordat ik meer rust heb, ben ik misschien wel een betere ondernemer. Nog los van dat het mij persoonlijk lucht geeft, is de samenwerking met Hoefnagels voor het team een mooie kans. Nu het nieuws een paar maanden officieel is en de strategische plannen gepresenteerd zijn, wordt dat steeds zichtbaarder.
We verleggen bijvoorbeeld het accent naar maatwerk en nemen daarvoor extra mensen aan. Daarnaast professionaliseren we onze bestaande dienstverlening in Denemarken, waar veel vraag is naar elektrische deuraandrijving vanwege hun brandprotocollen. Bovenop die mooie ontwikkelingen hebben we binnenkort ook iets te vieren, samen met Hoefnagels. Met elkaar staan we stil bij 160 jaar ervaring en dan zullen we ongetwijfeld ook met het hele team het glas heffen op een mooie toekomst.
